Waarheen leidt de weg ...

Op Schiphol is het rustig. Er lopen nog genoeg mensen, maar bij lange na niet zoveel als we de voorgaande keren hebben meegemaakt. We printen onze boardingpasses, checken onze backpacks (digitaal) in en lopen richting de douane. De rechterrij (non-eu passports) is beduidend langer dan de linkerrij (EU-passports). De Aziaten in de rechterrij kijken mij met een enigszins vragende blik aan als ik voorbij loop in de linkerrij. We zijn langs de douane.

Het is dan iets van 18.00 uur, we hebben trek. We besluiten neer te strijken bij de plaatselijke McDonalds. Na onze buik rond gegeten te hebben, kopen we nog wat tijdschriften voor onderweg.
Om 20.00 uur gaan we boarden vanaf terminal F05. Het is zover!

De vliegreis verloopt goed, afgezien van de turbulentie boven de Kaspische Zee en de Indische Oceaan. Ik heb mij ook erg vermaakt met het KLM "veiligheidsfilmpje" wat in het begin werd afgespeeld. Ik zal proberen deze nog te uploaden (internetverbinding is niet heel snel).
Na 11 uur en 20 minuten gevlogen te hebben, land het vliegtuig op de grond. Was toch nog even hard remmen!

We hebben niet veel geslapen. Ik nog wel net iets meer dan Karen, gok ik. Enigzins "versuft" lopen we de luchthaven van Kuala Lumpur op, naar de metro om vervolgens uit te stappen op een ander deel van het vliegveld. De wachtrij voor de "immigration" (douane) is hier voor EU-passports wat langer ...
Ineens realiseren we ons dat we weer met beide benen op de grond staan; we zijn er!

Douane overleeft (ze hadden geen fingerprints van mij nodig), backpacks van de band gehaald, slippers aan, tijd om de luchthaven te verlaten. Zonder groep mensen, zonder reisleider, zonder alles ... dit keer is het weer wij met z'n tweeën en onze backpacks.

Alles staat gelukkig goed aangegeven op de borden, zo ook de KLIA (trein) voor onze rit naar KL centrum. We kopen een kaartje, lopen door de poortjes en wachten op de trein. We raken in gesprek met een Indiër die ook naar KL centrum gaat, zo blijkt later. Hij is hier voor zaken en heeft morgen de hele dag een vergadering. Hij komt van Maleisisch-Borneo en reist met regelmaat naar KL af. Hij weet dus ook heel veel en vertelt uiteindelijk dat wij een kaartje hebben gekocht voor het verkeerde station. Geeft niet, stappen we daar uit en kopen we een nieuw kaartje voor een paar stations verder. Als de trein aankomt op het perron nemen we afscheid van deze man en wensen hem succes met zijn vergadering.

Onderweg in de trein zien we heel veel palmbomen, maar echt heel veel. We komen langs het Nesselande en Lombardijen van Maleisië, stappen dan dus nog een keer uit voor een nieuw kaartje, en zien na ongeveer een half uur de stad opdoemen. Ik heb het geluk dat ik in de verte al de Petronas torens kan zien. Verder zie ik vooral hoogbouw, de palmbomen zijn grotendeels hiervoor ingeruild.

Op KL Sentral zoeken we naar de monorail die ons dichterbij onze slaapplek zal brengen. We lopen door een grote hal, vervolgens door een superdeluxe shoppin mall, naar de monorail. Daar kopen we een kaartje in de vorm van een "token". Het is een rit van een kleine 10 minuten tot het station waar wij moeten zijn.
Net voordat we uitstappen barst er een heftige regen- en onweersbui los, de bliksem horen we inslaan op het station. We besluiten even te wachten, trekken onze ponchos aan, pakken de backpacks in en besluiten na een half uur toch maar te gaan lopen. We weten niet precies welke kant we op moeten, dus we vragen het aan een voorbijganger. Ons hotel (Rainforest Hotel Chinatown) is gelukkig dichtbij.

We hebben een prima kamer (zonder raam) en vogelgeluiden op de gang. Alsof we in een echt regenwoud zitten. Met buren, want het is hier wel gehorig. Dit mag de pret niet drukken!
We zitten op steenworp afstand van Chinatown, dus we besluiten de buurt te gaan verkennen.

Om de hoek is er de avondmarkt. Lees: rommelmarkt met tassen, zonnebrillen, waaiers en dat soort spul. Opvallend is dat er Indiërs in de kramen staan in plaats van Chinezen. En dat in Chinatown! Waar zijn de Chinezen gebleven? We zien er her en der één achter een eetkraam staan, maar dat is het dan.

We lopen een stuk door de wijk, maken ook nog een luidruchtig maar gezellig Indiaas muziekoptreden mee en eten Indonesisch in een foodcourt in de buurt. Toch nog maar even niet van "de straat" eten.
Hierna terug naar het hotel gewandeld en rond 22.00 uur gaan slapen. We zijn moe.

Het is nu de volgende dag, was om 06.10 uur wakker en heb niet meer geslapen. Het is nu 09.10 uur. Ga zo douchen en Karen wakker maken. Ik voel me nog een beetje "versuft", heb niet veel geslapeb, maar wil zo snel mogelijk de straat op, onder de mensen zijn en heel veel gaan zien van de stad. Spannend!